Gazetecilik mesleği dürüstçe yapıldığında çok şerefli ve onurlu bir iştir. Bu işin belli çıkarlara alet edilerek, yürütülmesi toplumu rahatsız ettiği gibi, yüz karası konumuna da gelebiliyor. Gazeteciliğin şerefini, onurunu ve saygınlığını korumak öncelikle gerçek gazetecilerin görevi olmalıdır. Bunun aksine yalan-yanlış haberler yaparak, menfaat karşılığında gazeteciliği kullanmak onurlu bir yaklaşım değildir. Eleştirmek, uyarmak, gerçekleri yazmak, yanlışın üzerine gitmek basın özgürlüğünün temel ilkeleridir. Kaldı ki, basının ilkeleri evrenseldir. Ülkeden ülkeye, kurumdan kuruma ve kişiden kişiye değişmezdir. Fakat, günümüzde bu ilkelere pek bağlı kalınmadığı bilinen bir gerçektir.
Her şeyden önce basın; halkın gözü, kulağı ve sesi olmak zorundadır. Basının daha çok halkı aydınlatma gibi bir sorumluluğu vardır. Gazetecilik adı altında gerçekle alakası olmayan haberlerle halkı manipüle etmek gazetecilik değil, tam manasıyla sahtekarlıktır. Ulusal medyada olduğu gibi yerelde de basını tekil çıkarları için kullanmak isteyenler çoğunluktadır. Neredeyse bu yerleşik bir anlayış haline gelmiştir. Hele ki şehrimizde kendilerini “Kurtarıcı” olarak lanse edenler, bazı çıkar ilişkileri ile basını kullanmada kronik bir hastalığın içerisine düşmüş durumdalar. 
Ardahan’da son günlerde hiçte hoş olmayan bir gazetecilik ve internet siteciliği anlayışı ortaya çıkmıştır. Görülen çirkin manzaralar Türkiye’nin hiçbir yerinde mevcut değildir. Örneğin gerek siyasette ve gerekse mesleki kuruluşlarda herkes belli menfaatler karşılığında kendisine göre bir sözde gazeteci bulmuş, verdiği emirler doğrultusunda önüne gelenlere en kirli çamurları attırıyor ve böylece çok yüksek rantlar elde etmenin gayreti içerisindeler. 
Ardahan ve İstanbul’da birilerinin parasıyla kurulan gazete ve internet siteleriyle gazeteciliğe soyunan bazı rantçılar, kendilerini besleyenlerin gözüne girmek için önlerine gelenlere çamur atmayı bir sanat haline getirmişler. Gazeteciliğin ilkeleri ile alakası olmayan çirkefliklerin içerisine girenler, dost, arkadaş ve meslektaş farkı gözetmeksizin ağa babalarının isteği doğrultusunda saçma-sapan bir şeyler yazmak suretiyle ayakta durmaya çalışmaktalar. Buna rağmen de boyuna kadar içine girdikleri pislikleri de başkalarına bulaştırmaya özen gösteriyorlar. 
Gazeteci öncelikle her yönüyle çok dürüst olmalıdır. O zaman yazdıklarına inanılır ve yaranmaya çalıştığı kirli paralı ağasına da daha çok güven verir. Ancak menfaat karşılığı haber yapmakla tanınan ve gazeteciliğin yüz karası olanlara kimsenin inandığı da yoktur. Doğru-dürüst haberler yaparak eleştiri ve övgülerde bulunmak gazetecinin doğal görevidir. Kuşkusuz haber gerçekçi, yapıcı, uyarıcı, geliştirici ve düzeltici olduğu sürece toplumda değer bulur. Ancak menfaat gereği yapılan yergi ve övgülerinde belli bir sınırı olmalıdır. Bu sınır aşıldığında yapılan haberin altında bazı çıkar ilişkilerinin olduğu çok kolayca anlaşılır. 
Ardahan’da bazı gazete ve sitelerde olduğu gibi, batı illerin de de şehrimizin ismi kullanılarak uyduruk haberlerle ayakta duran internet sitelerinin kirli işlerle uğraştıklarını herkes biliyor. Yazılan yergi ve övgüyü okuyanlar, durumuna göre bedelinin kaç kuruş olduğunu anlıyorlar. Bu tür haberlerin övgüsüne inanılmadığı gibi, gerçek dışı eleştirilere karşı da “Yalancıya lanet olsun…” denilerek kınanmaktalar. Şurada bir gerçekte var ki, her şey alınır ve satılabilir. Ama hiçbir gazete mensubu kalemini satmamalıdır. Satılan gazeteci pek onurlu olmadığı gibi, onu satın alan da aynı konumdadır.